جامع ترین ترین اخبار و اطلاعات فیلم و سریال

2- ناهار

در بخش دوم ، گویی با مناسبات قدرت سر و کار داریم. میزی در یک رستوران که یک طرف آن فردی موجه با کراوات و کت شلوار نشسته و مقابلش فردی با سر و رویی نسبتا آلوده که نشانگر اختلاف طبقاتی او با دیگری است. ماجرا اما زمانی آغاز میشود که گارسون رستوران بی توجه به هر دوی آنها ، از یک طرف به یک طرف دیگر میرود و سفارش غذا از این دو نمیگیرد. دو فردی که سر میز نشسته اند ، رفته رفته به خوردن هر آنچه پیرامونشان وجود دارد مشغول میشوند. از گل های درون گلدان که روی میز قرار دارد شروع شده و تا لباس ها و کفش ها و حتی میز رستوران پیش میرود. آنچه که بین این دو اتفاق می افتد ، محو شدن تفاوت های رفتاری و ظاهری آنهاست که حاصل گرسنگی است. 

آنچه که آثار کوتاه “یان شوانکمایر” را تبدیل به آثاری درخشان و ارزشمند میکند ، درواقع همان “کم گویی” و “تعمق” است. اینکه تنها در اپیزودهای چند دقیقه ای ، چنان عمیق به تحلیل گری ها و ارائه نگرش های فلسفی میپردازد که مخاطبش را با انبوه معانی در کمترین زمان ممکن روبرو میسازد و اتفاقا اکسیر جادویی خود را از آنجایی میگرد که ابدا در این “کم گویی” ، به ورطه سطحی نگری و تیتر گرایی نمی افتد. اتفاقا این حجم کوچک آثار و عمق طویلشان ، بعضا یادآور المان های سوررئال و فانتزی آثار همین فیلمساز آوانگارد است. مانند کشوی کوچکی که در “آلیس” راه ورودی جهان خیالی عظیم فیلم بود.